Ώπα! Έλα, λεμονιά μου!
Ξανθά, σγουρά `χεις τα μαλλιά και ρίχνεις τα στσι πλάτες
κι είσαι και καπετάνισσα μέσα στσι μαυρομάτες.

Ώπα!
Έχεις μαλλιά τετράξαθα στσι πλάτες σου ριγμένα
κι αγγέλοι τα χτενίζουνε με διαμαντένια χτένια.

Ώπα! Έλα, λεμονιά μου!
Σαν άγγελος μου φαίνεσαι, με το καρέ που κάνεις
με τα τετράξανθα μαλλιά θα με `ποκουζουλάνεις.

Ώπα!
Ξανθά, σγουρά `χεις τα μαλλιά, την ομορφιά μεγάλη
με τρέλανες, να τρελαθείς με τα δικά σου κάλλη.

Ώπα! Έλα, μικρό, μικρό μου!
Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια ξαθομαλλούσα
τέτοια γλυκιά και νόστιμη καμαροπερπατούσα.

Ώπα!
Όντε λουστείς και χτενιστείς, τρεις ήλιοι πάν‘ ομπρός σου
κι αντιφεγγίδες ρίχνουνε οι άκρες τω μαλλιώ σου.

Ώπα! Έλα, λεμονιά μου!
Χτένισε τα ξανθά μαλλιά και κάνε τα κουλούρα
και βάλε μου τα στο λαιμό να με βαστάς σιγούρα.

Ώπα!
Μαλώνω τσι μελαχροινές, τσι καστανές `ποβγάνω
παρέα μόνο με ξαθές `πο `πα και πέρα κάνω.