Δευτέρα βράδυ, βαθύ σκοτάδι
και το φοβάμαι το ρημάδι.
Ούτε οι εχθροί μου, ούτε κι οι φίλοι
αυτή η ησυχία θα με στείλει.
Να γίνω λιώμα, να σε ξεχάσω
λες και έχω τίποτα να χάσω.
Να γίνω αέρας, να δραπετεύω
κάθε Δευτέρα το δουλεύω.

Φεύγω απ’ το σώμα μου
να βγω απ’ τον χειμώνα μου.
Εδώ διεύθυνση δεν έχει
εδώ που μένω πάντα βρέχει.
Φεύγω απ’ το σπίτι μου
να βγω απ’ το δίχτυ μου.
Μα δίχτυ η σκέψη σου λες κι έχει
και με γυρνάει εδώ που βρέχει.

Δευτέρα βράδυ, Δευτέρα μαύρη
κι η μοναξιά μου ένα καράβι.
Έλα και διώξ’ το, να πάει στείλ’ το
μη βρω βενζίνη κι ένα σπίρτο.
Όλα για όλα, όλα καμένα
αφού δε ζω χωρίς εσένα.
Να γίνω φλόγα, να ξεμπερδεύω
κάθε Δευτέρα το παλεύω.

Φεύγω απ’ το σώμα μου
να βγω απ’ τον χειμώνα μου.
Εδώ διεύθυνση δεν έχει
εδώ που μένω πάντα βρέχει.
Φεύγω απ’ το σπίτι μου
να βγω απ’ το δίχτυ μου.
Μα δίχτυ η σκέψη σου λες κι έχει
και με γυρνάει εδώ που βρέχει.