Τι θα γίνω απόψε πάλι,
που `βρα το καλό κρασί;
Ώχ, θα κάνω ένα κεφάλι
πιες αγάπη μου κι εσύ.

Ώπα λέω, είπα, το `πα
και θα γίνω σκνίπα, ώπα.
Ώπα λέω, είπα, ώπα
και το ντέφι χτύπα, ώπα!

Ε, ρε Παναγιά μου Πλατανιώτισσα!

Τα δυο χείλια σου είναι
μέλι μέλι μέλι μέλι μέλι
μέλι, που `χει βγει από ανθό,
φίλα με και μη σε μέλει
μέλει μέλει μέλει μέλει μέλει,
μη σε μέλει κι αν χαθώ.

Ωχ, να καούνε τα κάρβουνα.