Ο γυψ τα νέφη κατοικεί, αλλ’ ο στρουθός τον πρίνον.
Αστερογείτονα η δρυς την κεφαλήν εγείρει,
αλλ’ όμως ο αμπελουργός το κλήμα περικείρει,
πριν ή τρυγήσει σταφυλάς και καρπωθεί τον οίνον.

Μη φέρου προς τον ήλιον επί πτερών κηρίνων
και μη φυτρώνεις, ποιητά, όπου δε σ’ έχουν σπείρει.
Το θράσος διαφθείρει σε, την Τέχνην παραφθείρει,
το παν επιχειρούν, το παν ασυντελές αφήνων.

Και πριν ή μάθεις να φορείς του λόγου τας ηνίας
και να κινήσ’ ελεύθερα, εις τύπους εζευγμένος,
τον δίφρον μετά χάριτος οχών της διανοίας.

Μη παρακρούεις ιταμώς, ως πώλος λελυμένος,
συγχέων τους χρεμετισμούς μετά της αρμονίας
και μη συνθέτεις, ως εγώ, σονέτα εσφαλμένως!