Η πόλη τρέχει και δε φτάνει
σε άγνωστο προορισμό
και `γώ κρυμμένος πάντα εδώ
με βγάζουν τα όνειρα σεργιάνι
άχ, της φωνής σου η ηχώ
επιδρομές στο νού μου κάνει.

Μα εσύ πετάς πάνω απ΄τους δρόμους
πάνω απ΄τα φώτα των σταθμών
να σε κρατούσα απ΄τους ώμους
να δώ τη πόλη των τρελών
εκεί ψηλά πάνω απ΄τους φόβους
κι απ΄τα σημάδια των χρησμών.

Η νύχτα θέλει ν'αμαρτήσει
στα ύπουλα, στα φανερά
ταράζει πάλι τα νερά
σάν πέφτει πάνω μας ν'αφήσει
τη πιο θλιμμένη της χαρά
πρίν έρθει τ'άυριο και σβήσει.