Η γοργόνα η Καλλιστώ
πριν ο ήλιος ξεμυτίσει
στων Κυθήρων τον αφρό
βγαίνει για να τραγουδήσει.

Έχει χείλια κερασιά
και φωνή από δαντέλα
που απλώνεται μακριά
σαν αέρινη κορδέλα.

Η γοργόνα η Καλλιστώ
που χει μαλακά τα μάτια
τα καράβια ξεναγεί
στα υδάτινα παλάτια.

Σ’ ένα βραχονήσι απάνω
μεσοπέλαγα
στον μεσημβρινό που ενώνει
δύο πέλαγα.
Ως κι ο Σείριος ακούει
με κατάνυξη
το τραγούδι της που ανθίζει
σαν την άνοιξη.

Η γοργόνα η Καλλιστώ
μόλις έγινε δεκάξι
μα γελάει σαν μωρό
κι έχει στην καρδιά μετάξι.

Κι άμα βγεις στην κουπαστή
κάποια νύχτα καλοκαίρι
το τραγούδι της μπορεί
να σε πάρει με τ’ αγέρι.

Να βρεθείς και συ ταξίδι
μεσοπέλαγα
στο τραγούδι της που ενώνει
δύο πέλαγα
Να γεμίζεις σαν φεγγάρι
με κατάνυξη
στο τραγούδι της που ανθίζει
σαν την άνοιξη.