Ότι περνάει στη σιωπή, φωλιάζει μες την ψυχή
σαν το τραγούδι που κλαίει, για μια αγάπη που λέει
είναι που ήθελα εγώ, να ΄χω έναν άνθρωπο εδώ
στα μάτια να με κοιτά να χει δυο χείλη ζεστά
να ναι η θυσία αυτή, το τέλος η μέση κι η αρχή.

Για ποια σιωπή μιλάω, καταλαβαινεις ;
για κείνη που σου καίει όλο το σώμα
για ΄κεινη που σου έβαψε τα χείλη
για ΄κεινη που σε τρώει.

Και σε λυτρώνει, έξω απ τον Χρόνο, έξω απ τον Κρόνο
σώπασε τώρα, μίλα στα μάτια, χωρίς ουσία,
χωρίς σκοπό, χωρίς ντροπή
δεν έχει νόημα η αγάπη στη σιωπή
δεν έχει νόημα η αγάπη στη σιωπη