Ο Μπάιρον είχε λίρες κι έκανε ταξίδια
(τα βρίσκει μια χαρά όποιος έχει και πλερώνει).
Θε μου, πώς άλλαξαν σ’ έναν αιώνα οι χρόνοι
για μας που βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια!

Κι όμως ακόμα δεν τους έχεις μάθει, ακόμα.
Λιγάς τη μέση εκεί που πρέπει; καλός είσαι·
μ’ αν έμοιασες των μονοκόμματων –ε, κλείσε
τα μάτια πριν σε κάμει ο κόσμος λιώμα.

Λέω πάλι: αυτά είναι λογική για ένα παιδάκι
που θέλει απλώνοντας να πιάσει –ώ, ώ– την πούλια.
Γνώση, δε φτάνουνε για σε δυο μεροδούλια.
Δρόμος, ρωτάω, είν’ ο στρωμένος με βαμπάκι;

Μ’ είχε ματιάσει εμένα ο θάνατος στην κούνια
κι ύστερα γύριζα μισός ράχη σε ράχη.
Μα ολόρθος πάω· κι άμα θα γείρω σαν τ’ αστάχι,
θανά’ χω καν απάνωθέ μου άστρα μιλιούνια.