Κρατώ το αίμα σου από παλιά πληγή
από τα ρούχα σου ένα ξέφτι
ένα σου αχ από το στήθος σου πριν βγει
και τη σκιά σου στον καθρέφτη

Κρατώ τη σπίθα σου από παλιά φωτιά
σ’ ένα τσιγάρο που τελειώνει
την τελευταία πικραμένη σου ματιά
κι απ’ τα φιλιά σου λίγη σκόνη

Όλα πολύτιμα γι’ αυτό και δεν τ’ αγγίζω
απ’ την ψυχή μου τίποτ’ άλλο δεν ορίζω

Κρατώ το γέλιο σου από παλιά γιορτή
το πρόσωπό σου μεθυσμένο
το τελευταίο που μου άφησες χαρτί
μ’ ό,τι ήταν πάνω του γραμμένο

Κρατώ το χάδι σου στα ήσυχα μαλλιά
το φόβο μήπως με ξυπνήσεις
τα δυο σου χείλη που δε βγάζανε μιλιά
μα λέγανε πως θα μ’ αφήσεις

Όλα πολύτιμα γι’ αυτό και δεν τ’ αγγίζω
απ’ την ψυχή μου τίποτ’ άλλο δεν ορίζω