Σαν πλάκωσαν οι τρομεροί ληστές, αλιά μου,
την πόρτα εγώ τους είχα διάπλατα ήδη ανοίξει·
τους άκουσα που μου φωνάξαν τ’ όνομά μου
και βγήκα να τους δω έξω, δίχως άλλη νύξη.

Και πριν καλά-καλά λεχθεί έστω και μια λέξη,
την αρμαθιά με τα κλειδιά έτρεξα να φέρω·
νομίμως όλα εκτελεστήκαν, και είχε τρέξει
και η τήρηση των τύπων ‒ τούτο μόνο ξέρω.