Τις νύχτες ξαγρυπνώ σιμά σου ώρα την ώρα∙
Σε νιώθω: σφίγγεις τη μικρή γροθιά σου. Φα `τους!
Για πόλεμο σε λογαριάζω απ’ τα τώρα –
ποτέ μην καταπιείς τα σκατοψέματά τους!
Με τους συντρόφους σου (αχ, να γλυκαθούν μου οι πόνοι!)
τη δύναμη εκεινών να τήνε κάν’ τε σκόνη!
Εσύ, γιε μου, κι εγώ και όλοι οι όμοιοί μας
αντάμα να `μαστε για πάντα στη γραμμή μας,
για να `ν’ όλοι οι άνθρωποι ίσοι που η γης σηκώνει!