Σε έψαξα κι η καρδιά το φοβήθηκε
μα κοίτα που δεν κρατήθηκε
συρτάρια ανοίγει και βγάζει στιγμές.
Έκαψα τη χαμένη ευτυχία μας
σε κάποια φωτογραφία μας
σαν τον καπνό πως σκορπίσαμε, δες.

Και σε θυμάμαι να μου λες όσο χτυπάει η καρδιά μας
κανείς δεν πρόκειται να μπει ποτέ ανάμεσα μας.
Και σε θυμάμαι να μου λες μακριά μου δε θα αντέξεις
κοίτα που αντέχεις τελικά και `μείναν μόνο οι λέξεις

Για μένα είπα πως θα φύγω θα ξεφύγω
για το όνειρο που έκανες να μοιάζει τόσο λίγο.
Για όσα είπες πως για μένα είχες, μα δε είχες
είχες γίνει μία από τις χειρότερες συνήθειες.
Δε θα συνεχίσω, δε θα το αναλύσω
όσο το αναλύω, σου το λέω θα σε μισήσω.
Τελείωσε ο χρόνος μας, μα άκου ακόμα κάτι
πρόσεχε τα λόγια σου, λερώνουν την αγάπη.

Μέτρησα υποσχέσεις που έδωσες
λέξεις που δεν τις ένιωσες
κι όμως τις είπες χωρίς δισταγμό.
Κι έμεινα όλη νύχτα στο πάτωμα
να κάνω πάλι παράπονα
σ’ ότι έχει μείνει από σένα εδώ.

Και σε θυμάμαι να μου λες όσο χτυπάει η καρδιά μας
κανείς δεν πρόκειται να μπει ποτέ ανάμεσα μας.
Και σε θυμάμαι να μου λες μακριά μου δε θα αντέξεις
κοίτα που αντέχεις τελικά και `μείναν μόνο οι λέξεις

Φεύγουνε οι μέρες και περάσανε τα χρόνια
είναι αυτά τα λόγια της αγάπης τα αιώνια.
Μείναμε εδώ να αγκαλιάζουμε τα ψέματα
όλα τα σ’ αγαπώ στα άδεια μας τα βλέμματα.
Άδειο το κρεβάτι, άδεια η αγάπη
άδειασα τα όνειρα που γίνανε όλα στάχτη.
Φυσάει ο αέρας μα δεν έμεινε και κάτι
είναι που σε σκέφτομαι μα δε θυμάμαι την αγάπη.

Και σε θυμάμαι να μου λες όσο χτυπάει η καρδιά μας
κανείς δεν πρόκειται να μπει ποτέ ανάμεσα μας.
Και σε θυμάμαι να μου λες μακριά μου δε θα αντέξεις
κοίτα που αντέχεις τελικά και `μείναν μόνο οι λέξεις

Και σε θυμάμαι να μου λες όσο χτυπάει η καρδιά μας
κανείς δεν πρόκειται να μπει ποτέ ανάμεσα μας.
Και σε θυμάμαι να μου λες ποιος άλλος το `χει νιώσει
ας μην το νιώσει άλλος κανείς αν είναι η αγάπη τόση.