Κάτω απ’ το φεγγάρι πάλι νοσταλγείς
δίχως να `χεις ήχο στ’ όνειρο να μπεις.
Πάρε την ελπίδα πάλι αγκαλιά
με τα δυο σου χέρια μίλα δυνατά.

Αν γύρω σου κοιτάξεις και κανείς δεν είναι εκεί,
αν θελήσεις να φωνάξεις κι η φωνή σου δεν αρκεί.
Αν έχεις πια τρομάξει σε ένα κόσμο που δε ζει
μη σε νοιάζει που νυχτώνει εδώ θα `μαι ως την αυγή.

Δώσε στο φεγγάρι της αυγής το φως
με τη δύναμή σου γίνε οδηγός.
Κάνε τη σιωπή σου ήχο δυνατό
διώξε το σκοτάδι μ’ ένα σ’ αγαπώ.

Αν γύρω σου κοιτάξεις και κανείς δεν είναι εκεί,
αν θελήσεις να φωνάξεις κι η φωνή σου δεν αρκεί.
Αν έχεις πια τρομάξει σε ένα κόσμο που δε ζει
μη σε νοιάζει που νυχτώνει εδώ θα `μαι ως την αυγή.

Η καρδούλα σου μπορεί
σ’ άλλους κόσμους να με πάρει
δώσε ήχο στη σιωπή
κάνε ήλιο το φεγγάρι.

Αν γύρω σου κοιτάξεις και κανείς δεν είναι εκεί,
αν θελήσεις να φωνάξεις κι η φωνή σου δεν αρκεί.
Αν έχεις πια τρομάξει σε ένα κόσμο που δε ζει
μη σε νοιάζει που νυχτώνει εδώ θα `μαι ως την αυγή.