Θολοί είναι οι δρόμοι, τα στενά
οι ανθρώποι που σκυφτοί διαβαίνουν.
Θολά και τα κλαδιά που `ναι γυμνά
και που σωπαίνουν.

Θολά που `ναι τα μάτια σου
θολά, θλιμμένα
και πέφτει και το βράδυ και κυλά
κι είναι όλα σαν τα μάτια σου και σένα.

Θολά είναι μες τη λύπη που δε λεν
πολλά στο βράδυ ετούτο από άκρια σ’ άκρια.
Θολά καθώς τα μάτια σου που κλαιν
με δίχως δάκρυα.

Θολά που `ναι τα μάτια σου
θολά, θλιμμένα
και πέφτει και το βράδυ και κυλά
κι είναι όλα σαν τα μάτια σου και σένα.