Αυτή τη θάλασσα να δω κι άλλη μια μέρα
τα χίλια χρώματα, την πέτρα τον βυθό.
Να δω τα δέντρα το πρωί που σμίγουν στον αέρα
πριν με τα φύλλα τους κι εγώ εξαιρεθώ.

Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.
Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι .

Μια νύχτα μόνο μ’ ένα αστέρι ν’ αρμενίσω
και μες το φως το πρωινό στιγμές να κρατηθώ.
Με δυο σταγόνες την βροχής να’ ρθω να λουλουδίσω
πριν μ’ ένα σύννεφο κι εγώ ξενιτευτώ.

Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.
Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.