Να που και πάλι ήρθες σαν νύχτωσε
και η θηλιά σου περικύκλωσε
της ζωής μου το κενό, της ψυχής μου το μισό,
σ’ ένα δρόμο μοναξιάς θα χαθώ.

Μα πριν φύγεις σου ζητώ τη ζωή μου να λυτρώσεις
και τα λάθη να τα κάνεις αγκαλιά.

Να που και πάλι ήρθες ακάλεστη
με τη μανία του εκτελεστή,
εκδικήθηκες το χθες, για τις συμπεριφορές
που στοιχειώνουν του μυαλού μου τις γωνιές.