Ας είχαν τα ψηλά βουνά
λουλούδια να διαλέξω
στο χρώμα απ’ τα μάτια της
στεφάνι να τα πλέξω.

Ας ήμουν γάργαρο νερό
το πρόσωπο όταν πλένει
στα χείλη της μια δροσιά
σαν τα φιλώ να μένει.

Για τα ποτάμια, για τα βουνά
ας είν’ πολλά τα χρόνια
για εμένα ας είναι η αγκαλιά
που περιμένω ακόμα.

Το άρωμα ας ήμουνα
το πιο αγαπημένο
στο άγγιγμά μου ν’ άνθιζε
κορμάκι μυρωμένο.