Έβρεχε δυνατά και φυσούσε.
Έτρεχε από σπίτι σε σπίτι,
έτρεχε μεθυσμένος στα πουταναριά του Γαλατά.

Ω φιλενάδες μου
το αγκάλιασμά σας φέρνει τον θάνατο.
Πώς τον ζυγώνω σαν μας μυσταγωγεί η Αφροδίτη,
με σας θαρρώ θα αναστήσω απ’ την τέφρα το γένος μου
και τον μαρμαρωμένο βασιλιά.