Αφαίρεση του θανάτου
ακολουθώ την κηδεία μου
άνθρωπος λησμονημένος από τον εαυτό του:
Τι να μου θυμηθούν, τι να μου θρηνήσουν
οι άλλοι άνθρωποι, τι επιτάφιο να μου ψάλουν;
Μόνος εγώ ακολουθώ την κηδεία μου
και ένας συμβολικός άσπρος σκύλος που δεν τον είχα
και ένας έφηβος που τον έχασα, πάνε χρόνια.

Θα σας πω για τον έφηβο. Για το αργό του μαρτύριο,
για την ορμή του – τι έμεινε; Για την πίστη του – πού τον πήγε;

Για την αφέλεια να παίζει με τον έρωτα, με τον χρόνο,
για το αργό του μαρτύριο να βλέπει το σώμα του να ωριμάζει
να βαραίνει το βήμα του, η φωνή του ν’ αλλάζει,
ν’ απορεί με τον Άντρα που τον κυρίευσε,
το νέο του σώμα να το μισεί, τη φρόνησή του να την αρνείται,
την δύναμή του να την πετά, που του ενίκησε τ’ ωραίο σχήμα.

Ένας έφηβος που τον έχασα, πάνε χρόνια.