(Τέσσερις...Πέντε...Έξι το πρωί).

Όλα διαλύθηκαν στο σώμα, ποτάμι
συναρμολογήθηκαν στην ψυχή
Ηγήθηκαν ιπτάμενοι Σωσίες.

Κάνε λίγο χώρο, όχι να χορέψω άλλο ένα ίδιο γνώριμο τραγούδι
να περάσουν κάποιες μορφές πραγμάτων που δεν περίμενα να εμφανιστούν
μα ήξερα πως υπήρχαν για ταξίδια
περαιτέρω.

Κάνε άκρη, δεν υπάρχει δάκρυ να κυλήσει
ένα χαμόγελο θα ανθίσει
στη Δροσιά, προσωπικά
εκτεθειμένα επώδυνα
χτισμένα πάνω σε διορθώσεις

μα όχι ανάλαφρες αλλαγές.

Λίγη εξόντωση χρόνου, θυμάμαι, αρκεί.
Είναι μια επιτυχημένη συνταγή.
Ψιθύρισμα Θείων, Σοφών.

Κάνε Άκρη.
Τη βρήκες, σε βρήκε.

Μια φράση την παρέλειψα,
αλλά δεν πειράζει
θα θυμηθεί να με επισκεφτεί
στα θέατρα των μικρών στάσεων που προσπερνας.

Ασθενικά Υγιής,
με όλη την αισχρότητα των πολλών λόγων
έτσι και έτσι, μα έτσι εκφράζεται
πίσω από την κουρτίνα

Σκοτάδι.
Μπροστά ορθώνεται Μονόλογος

Συμβατή η ζωή με τους στίχους;

-Καλημέρα.

(Έτσι θα το ξεκινούσα)

-Νύχτα

Θα ταίριαζε απόλυτα με τον τζίτζικα να μου αφιερώνεται
να θέλει τόσο πολύ να ακούσει το τραγούδι μου!

Γιατί όταν πρέπει δεν μπορώ να σιμώσω λέξη
Μπερδεύω δυστυχίες, εμμονές, ευτυχίες με όλη την καφεΐνη
και αποσπασματικά ίσως να μιλήσω για δυο τρεις ανούσιες πια συγκινήσεις

απογοητεύμενη και αδιάφορη ως προς όλες τις επεξηγήσεις.

Καμιά φορά όμορφα, άσχημα
τα πρόσωπα σου φαίνονται ολόιδια.

Τα κύτταρα, τεντώνονται είναι τα πιο σημαντικά.

-Τα νεύρα μου!

Που χάθηκε η φράση μου;
Mε κατάπληξη καταπνίγηκε σε ένα αόριστο κλάσμα δευτερολέπτου
όπου εντελώς ανώδυνα μόνη

ένιωσα ελευθερία.

-Σπουδαία στιγμή ναρκίσσου.

Κάνε χώρο τώρα,
με κούρασε να θυμηθώ, σα κουπί στο πουθενά να ψάχνει.
Έρεβος Μυαλού
εκ γεννητής μεγαλειότης, πολιτεία!

Ορθάνοιχτα πλάσματα, άφες να ξελασκάρουν λίγο.
-Ζητήστε, αντοχές, άκρες χεριών!

Να δεις...Πως τη λέγαν τη χθεσινή μου γνωριμία;

-Σημείο Μάχης; Στα πόσα Level;

Εντός μου... Αι, εγωπάθεια, να θυμηθείς τον τίτλο.

Ας βρεθεί.

όσες φορές σκέφτηκα να αράξω στη θαλπωρή του σπιτιού μου
να κάνω να ράνω
κοίτα που, δεν έκανα τίποτα απ'όλα είχα στοχαστεί πριν την επιστροφή
από μια βόλτα.

Κακομαθημένη που `μαι!

Κάνω πέρα.
Θα ξαναβρεθεί,
λίγες στροφές πίσω και πάντα Γαλήνη.
Άλλωστε ποτέ δεν ξεχνάς τα άκρως σημαντικά της σκέψης σου
της ζωής σου, των καλύτερων χρόνων, Κρόνων

Έρμαιες Αφροδίτες
με Ήρες αποφασιστικές.
Ένα πράγμα.

Και άλλο ένα.
Στοπ.
Πρέπει να επαναφέρω το παρελθόν για να βρεθώ στη σωστή γραμμή.

Ψάχνω και μου φαντάζει επικίνδυνο να μη βρεθεί.