Μη μου λες για Μύθους,
μη με στεγνώνεις με ευχές
πες μου γιατί εκείνοι ζήσαν καλά
άσε με να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου
διάβολε
άφησέ με να επιστρέψω στον κόσμο που ξέρω
όταν φλυαρείς με τα τσουβάλια.
Μη μου λες ψέματα,
μη με κοιτάς στα μάτια αν δε με ξέρεις
θυμάμαι δεν ζήτησα παραπάνω
από μια σχισμή στους τοίχους.
Ιερό είναι, αναγκαίο, αναπνέω.
Πάλι η σκέψη ήρθε πλάι στα δάχτυλα
το κρεβάτι γέμισε χάος
το σεντούκι μου αδειάζει
και φοβάμαι που δε φοβάμαι
όταν σκέφτομαι.
Επαναπαύω απλά τα χειρότερα.
Δεν μισώ μα σαν να μ'έχω αφήσει δίπλα
και να με συναντώ δευτερόλεπτα
κάθε πρωί, ας τραγουδήσω πικρά!