Δυο στάλες όλες κι όλες η βροχή
και θέλαμε τις ρίζες να θεριέψει.
Με το στανιό για το πικρό ψωμί
κι άιντε να βρεις θεό να σε πιστέψει.

Είναι ζωή αυτή για πες μου αδελφέ μου
να ζεις σ’ ένα γιαπί με δίχως ουρανό.
Χαρά τι πάει να πει δε γνώρισα ποτέ μου
μη με ρωτάς γιατί δεν ξέρω να σου πω.

Όλο ξανά και δωσ’ του απ’ την αρχή
σπυρί, σπυρί στις μπόρες και στ’ αγιάζι.
Εκεί που λες να πιάσεις την καλή
να σου `ρχεται κοτρώνες το χαλάζι.

Είναι ζωή αυτή για πες μου αδελφέ μου
να ζεις σ’ ένα γιαπί με δίχως ουρανό.
Χαρά τι πάει να πει δε γνώρισα ποτέ μου
μη με ρωτάς γιατί δεν ξέρω να σου πω.