Εγώ μεγάλωσα σα λύκος
χωρίς κοπάδι που κρυώνει
κι όταν πεινούσα και διψούσα
χόρταινα μόνο με το χιόνι.

Εγώ μεγάλωσα σαν ίσκιος
που έψαχνε κάποιον να δροσίσει
και παρακάλαγα να έρθει
κάτω μου κάποιος να καθίσει.

Εγώ μεγάλωσα σα σκέψη
που δεν τη σκέφτηκε κανένας
κι όλο ζητούσα να κυλήσω
απ’ το μελάνι κάποιας πέννας.

Κι όμως μέσα στη σιωπή άκουσα δυο βήματα
χρόνια είχα συντροφιά μόνο κάτι ποιήματα.
Κι όμως μέσα στη σιωπή ήρθες κι αναστήθηκα
ίσως βλέπει ο θεός, ίσως και να κρίθηκα.

Εγώ ταξίδεψα σα φύλλο
που ο αέρας το `χει αγαπήσει
και σε μια αυλή με τ’ άλλα φύλλα
ποτέ να πέσει δε θ’ αφήσει.

Εγώ κορφή βουνού μονάχη
τον ουρανό είχα ρωτήσει
σε τούτα πάνω εδώ τα ύψη
ποιος θα `ρθει για να με πατήσει.

Κι όμως μέσα στη σιωπή άκουσα δυο βήματα
χρόνια είχα συντροφιά μόνο κάτι ποιήματα.
Κι όμως μέσα στη σιωπή ήρθες κι αναστήθηκα
ίσως βλέπει ο θεός, ίσως και να κρίθηκα.