Καλό φεγγάρι λέω, χρυσό χαλίκι
στο βυθό του ονείρου σου
με μάτια που πονούν από την αγρύπνια.
Καλό φεγγάρι λέω
μα ποιος θ’ ακούσει τούτο το τραγούδι.

Καλά καλά γιατί το τραγουδώ
μέσα στις χούφτες μου κρατώ τον άνεμο
που ξέρει πολλά πανιά, ξέρει πολλά μαντήλια,
μα ποιος θ’ ακούσει τούτο το τραγούδι.

Οι φίλοι ξέρεις λιγοστεύουνε
γίνονται δικηγόροι, γιατροί, καθηγητές.
Ξαφνιάζεσαι μια μέρα, αρχίζουν να μιλάνε
για αυτοκίνητα, ταξίδια στην Ευρώπη.

Αυτά δεν είναι άσχημα, μονάχα ασυνήθιστα
Ξαφνιάζεσαι μια μέρα,
κοιτάζεις μες τα μάτια μιας γυναίκας,
όποιας γυναίκας, λες σιγανά παλιούς σκοπούς.
Θα φύγω το χειμώνα γέρνοντας λίγο αριστερά
από το βάρος της αγάπης σου.

Καλό φεγγάρι λέω, χρυσό χαλίκι
στο βυθό του ονείρου σου
με μάτια που πονούν από την αγρύπνια.
Καλό φεγγάρι λέω
μα ποιος θ’ ακούσει τούτο το τραγούδι.