Μοιάζει σαν θάλασσα φουρτουνιασμένη
που βασανίζεται όποιος τη ζει
κι εγώ στα χέρια σου απελπισμένη
γαλήνη ζήτησα μα βρήκα οργή.

Ένα ναυάγιο, ένα συντρίμμι
απ’ τις φουρτούνες σου έχω απομείνει.

Είχα τον πόνο μου, τα βάσανα μου
και της ορφάνιας μου τη συμφορά
σε σένα στήριξα τα όνειρα μου
μα εσύ μου ρήμαξες κάθε χαρά.

Ένα ναυάγιο, ένα συντρίμμι
απ’ τις φουρτούνες σου έχω απομείνει.

Είσαι μια θάλασσα φουρτουνιασμένη
που με τυράννησες τόσο καιρό
και τώρα μ’ άφησες μισοπνιγμένη
ένα ναυάγιο πολύ φριχτό.

Ένα ναυάγιο, ένα συντρίμμι
απ’ τις φουρτούνες σου έχω απομείνει.