Φωτογραφίες ξεχασμένες βρήκα
απομεινάρια από στιγμές χαμένες.
Συμμαθητές παλιούς και φίλους είδα
ληγμένα γράμματα, αγάπες κι ερωμένες.

Παιδιά ξυπνούσαμε με μια λαχτάρα
στο δρόμο τρέχαμε ν’ ανταμωθούμε
Φωτιά σιγόκαιγε και μια κιθάρα
σκόρπαγε αλήθειες για να τις βρούμε.

Αν ποτέ με συναντήσεις, ίσως να μην με γνωρίσεις
μα στα μάτια μου θα δεις μνήμες τις παλιάς μας ζωής.
Αν ποτέ με συναντήσεις, κάνε σαν να με γνωρίζεις
τι κι αν έχουμε αλλάξει ήμασταν στην ίδια τάξη.

Δεκάρι η ομάδα τώρα δεν έχει
φωτιά στο ξεπέταγμα με πάσα διαβήτη.
Καθένας αδιάκοπα και άσκοπα τρέχει
απ’ το σπίτι δουλειά και ξανά πάλι σπίτι.

Εμείς ψηλώσαμε, τα δέντρα κοντύναν,
τα μέρη που παίζαμε τσιμέντα, πλακάκια.
Τα μόνα που ίδια με παλιά απομείναν
στο τοίχο χαράγματα, αρχικά και στιχάκια.

Αν ποτέ με συναντήσεις ίσως να μην με γνωρίσεις
Μα στα μάτια μου θα δεις μνήμες τις παλιάς μας ζωής
Αν ποτέ με συναντήσεις, κάνε ότι με γνωρίζεις
τι κι αν έχουμε αλλάξει ήμασταν στην ίδια τάξη.