Φλέβες κομμένες η ζωή, μακριά σου όλα ξένα,
πέτρες που έριξες εσύ, που έριξες σ’ εμένα,
έγινες νύχτα με βροχή, μια μέρα δίχως ήλιο,
κι είναι υπόγειο η ψυχή, υγρό, πικρό κι ανήλιο.

Εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μού φύγεις, μη μού φύγεις, μη μού φύγεις,
εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μ’ αφήνεις, καρδιά μου, μη μ’ αφήνεις,
εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μ’ αφήνεις, καρδιά μου, μη μ’ αφήνεις.

Είσαι τραγούδι που γυρνά στις γειτονιές τού κόσμου,
είσαι το άστρο τής αυγής που έκλεψες το φως μου,
έγινες νύχτα με βροχή, μια μέρα δίχως ήλιο,
κι είναι υπόγειο η ψυχή, υγρό, πικρό και κρύο.

Εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μού φύγεις, μη μού φύγεις, μη μού φύγεις,
εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μ’ αφήνεις, καρδιά μου, μη μ’ αφήνεις,
εκατό φορές σε παρακάλεσα,
μη μ’ αφήνεις, καρδιά μου, μη μ’ αφήνεις.