Δακρύζει το σώμα, σκάει το κύμα,
φέγγει η ιστορία την αλμύρα.
Δώσε μου στίχους για το ποίημα,
θεμέλια τα αγάλματα στη μοίρα.

Ποτίζω κήπους με το δάκρυ,
σκάβω σπηλιές του χρονικού,
φωνές κεντάω με αδράχτι,
λυγίζω στα κελιά του λογικού.

Στάμπα στο μπράτσο μου φιγούρα,
δώσε μου φλουρί για να μεθύσω,
ξεχασμένη στην πλάτη μου καμπούρα,
κάνε με τα λόγια να μετρήσω.

Ξερά τα φύλλα πάνω σε όρκο,
πατάω νότες προσευχής,
φίδι λαβύρινθος στο τρόπο
πάνω στη βάρκα της σιωπής.

Στάμπα στο μπράτσο μου φιγούρα,
δώσε μου φλουρί για να μεθύσω,
ξεχασμένη στην πλάτη μου καμπούρα,
κάνε με τα λόγια να μετρήσω.