Κάτω απ’ τις μπότες μου υπόνομοι κι αγάλματα
κι ζωή μας δρασκελάει με κυκλώπεια άλματα.
Σαλονίκη μου στο έβγα του εικοστού αιώνα
πως μπορώ να σ’ αγαπάω με παραισθησιογόνα.
Σαν χαμένη Ατλαντίδα τσιμέντα σ’ έχουν πνίξει
κι εργολάβοι οικοδομών το σώμα σου έχουν κρύψει.

Τα όνειρα μας στις αυλές σεντόνια απλωμένα
γίνανε μ’ αντιπαροχές σαλόνια επιπλωμένα.
Του Θερμαϊκού ο ρόγχος και ο βήχας του Βαρδάρη
δείχνουνε την κάτω βόλτα μες στα χρόνια που `χεις πάρει.
Ο Αη Δημήτρης κι η φοράδα να σε σώσουν ξεκίνησαν
μα τους φάνηκες σαν ξένη και την πλάτη σου γυρίσαν.

Θαυματοποιος να ήμουν και να σε νεκραναστούσα
τον παλιό μας έρωτα αχ ν’ αποκαταστούσα.
Σαλονίκη ψάχνω λύση να συμβιβαστούμε
που μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.