Θα γράψω ένα τραγούδι λαϊκό
για να νιώσεις πως πονώ και πως τα χάνω.
Αφού μου είχες πει πως μ `αγαπάς
τώρα απλά με προσπερνάς σαν τον ζητιάνο.

Στην ουρά μπαίνω κι εγώ περιμένοντας γαμπρό
να μου κάτσει το λαχείο.
Κι αφού αγόρασα λαχνό για να σε εκδικηθώ
ήταν άδειο το δοχείο.

Μα εσύ δεν λες να βγεις απ’ το μυαλό μου
είδα τη φάτσα σου στο όνειρό μου.
Να μου γελάει και να κοροϊδεύει,
κοριτσάκι μου γλυκό, όποιος λέει σ’ αγαπώ
δεν πα’ να πει πως το πιστεύει.

Του κρύου του χειμώνα η μοναξιά
θέματα οικονομικά, μα είχα εσένα.
Ζεστά που με κρατούσες αγκαλιά
κι έγινα κομπλεξικιά μ’ απωθημένα.

Όταν μια βραδιά ζεστή
αφού πια σου `χα δοθεί τότε που έκανε κρύο.
Με την σειρά σου και εσύ
σ `άλλη χάρισες φιλί και δεν είπες καν αντίο.

Μα εσύ δεν λες να βγεις απ’ το μυαλό μου
είδα τη φάτσα σου στο όνειρό μου.
Να μου γελάει και να κοροϊδεύει,
κοριτσάκι μου γλυκό, όποιος λέει σ’ αγαπώ
δεν πα’ να πει πως το πιστεύει.