Κλειστά τα μάτια μου κλειστά
Ζωή στα σκοτεινά, κι εσύ σκιά

Εδώ σπασμένος ουρανός
Κι ο καιρός μια κραυγή
Που λέει “γιατί”…

Απάντησε μου
πώς έγινες εχθρός
της ύπαρξης μου
πώς έσβησες το φως
έχω πια μόνο μια αναπνοή

Απάντησε μου
φοβάμαι και απορώ
έστω για λίγο
πεθαίνω να σε δω
μην αργείς μες στη σιωπή
άλλη μια έχω αναπνοή

Ξανά σαν σφαίρα το μυαλό
τρυπάς και προσπαθώ
για να σωθώ

Οργή κι αγάπη σαν σχοινιά
κρατούν γερά
μες στην καρδιά

Απάντησε μου
φοβάμαι και απορώ
έστω για λίγο
πεθαίνω να σε δω
μην αργείς μες στη σιωπή
άλλη μια έχω αναπνοή

Απάντησε μου
πώς έγινες εχθρός
Απάντησε μου
πώς έσβησες το φως
Άλλο μην αργείς
Γιατί έχω πια
μια αναπνοή