Γλυκό μου μαύρο σύννεφο μαζί με τ’ άλλα ενώσου
Να πιάσει μια βροντή σαν θες κι ύστερα ξεγυμνώσου.

Να βγει η κόρη η ξανθή στη λότζια να μυρίσει
την καταιγίδα τη φτωχή κι ύστερα να δακρύσει.

Για να μου δείξει εμένανε πως είναι όταν δακρύζουν,
δυο μάτια μαγεμένα ναι και φως πως πλημμυρίζουν.
Και φως πως πλημμυρίζουν..

Να ψιθυρίζει στην νυχτιά την χάρη να μου κάνει
ένα τραγούδι στην σκιά ο ύπνος να με πάρει.

Να τραγουδάει στην, βροχή μήπως και με ημερώσει
και με το μπλε φουστάνι της το χέρι να μου δώσει.

Θα μείνω στο κατώφλι σου αν με καλοκαρδίσεις
κι αν γίνει ο φόβος μου άσπρο φως
καρδιά μου πια θ’ ανθισεις.
Καρδιά μου πια θ’ ανθίσεις..
Καρδιά μου πια θ’ ανθίσεις..