Δύσκολες σχέσεις κι η ζωή,
ν’ αφήνει γεύση πικρή,
μα στον κανόνα της σιωπής
να που μπορείς να `σαι εξαίρεση εσύ.

«Μην παραδίνεσαι», μου λες,
«κλείσε τα μάτια σου και δες»
κι ό,τι μου λείπει από καιρό,
το βρίσκω εδώ, στις μικρές μας στιγμές.

Μια σταγόνα απ’ το κρασί σου
μου `φτασε για να μεθύσω,
μια στιγμούλα παραδείσου
στην καρδιά να ζωγραφίσω.

Δε με νοιάζει το φινάλε,
μια σταγόνα ακόμα βάλε,
να ονειρεύομαι μαζί σου
κι ας χαθώ μες στο φιλί σου.

Παίρνω ανάσα βαθιά
και στων ματιών σου τη φωτιά
όσες πληγές κουβαλάω,
μέσα πετάω κι αρχίζω ξανά.