Μια Κυριακή κατέβηκα,
στου κάτω κόσμου τα κελιά
κι είδα τους έρωτες που με σταυρώσανε
με τα μεγάλα τους, τα ολόχρυσα καρφιά.

Φλέβα των άστρων μου, ήταν η ανάσα τους
μα ποιος το πίστευε, ποιος το περίμενε
τα καρφιά `πιασαν σκουριά.

Μια Κυριακή κατέβηκα,
στου κάτω κόσμου τα κελιά
κι είδα τον διάολο, ντυμένο άγιο
να δίνει αντίδωρο, στη σπασμένη μου καρδιά.

Κύματα έκαψα, να πιω όσα έμαθα
και όσα πίστεψα, καρφιά ολόχρυσα
που `χουν πιάσει πια σκουριά.