Μες τα φώτα της πόλης
και στη μυρωδιά του καπνού
στην κοιλάδα της ψυχής μου όλης
βλέπω εσένανε παντού
Μα κοιμάται η αμφιβολία
πάνω στο σύννεφο του έρωτα
και μια παλιά μας ιστορία
τελειώνει με το ξημέρωμα

Μα όσο κι αν θες δε σ’ αφήνω
κι ας δυναμώσει κι άλλο η βροχή
πια τα μάτια δεν κλείνω
δε βουλιάζω πια στη σιωπή
Κι ό,τι κι όπως κι αν γίνω
όσο κι αν μεγαλώσει η πληγή
τα μάτια στο τέλος δεν κλείνω
έχω σθένος, έχω αγάπη, έχω ψυχή

Μες τα φώτα της πόλης
και στον ήχο του δρόμου
τα φτερά σου ανέμελα απλώνεις
και δε σ’ έχω δικό μου
Μα η αγάπη τρεμοσβήνει
και συ φεύγεις μακριά μου
μα κι ελάχιστη να γίνει
θα `σαι πάντα στην καρδιά μου

Και όσο κι αν θες δε σ’ αφήνω
κι ας δυναμώσει κι άλλο η βροχή
πια τα μάτια δεν κλείνω
δε βουλιάζω πια στη σιωπή
Κι ό,τι κι όπως κι αν γίνω
όσο κι αν μεγαλώσει η πληγή
τα μάτια στο τέλος δεν κλείνω
έχω σθένος, έχω αγάπη, έχω ψυχή

Κι αν λες πως τίποτα δε σ’ αγγίζει
ξέρω καλά πως νιώθεις βαθιά
κι αν φοβάσαι ό,τι ραγίζει
μια μέρα θα σπάσεις και θα `ναι αργά