Ο πόλεμος έφτασε στα σπίτια μας
φύτρωσε στη γλάστρα μας
ο πόλεμος είναι στο δρόμο μας
στο κρεβάτι μας και το καθιστικό μας
είναι στο παιχνίδι των παιδιών
στο μελάνι των ποιητών
που περιμένουνε τις μάχες
για να γράψουνε τους στίχους.

Ο πόλεμος μαύρος κότσυφας
του πατέρα μου η μελαγχολία στο βουνό
όπου μια τουφεκιά κάθε βράδυ περίμενε
τα τσακάλια να διώξει, όπου περίμενε
να τελειώσει ο πόλεμος στο σχολείο του
να πάει να διαβάσει τ’ αδιάβαστα βιβλία ξανά
να ξεχάσει τη μήτρα του ζωου που
γεννούσε το θάνατο τα κουφάρια τα μαύρα
που αχνίζαν στον ήλιο που διψασμένες
τα βοσκούσανε σφήκες που περίμενε να στεγνώσει
το αίμα να ζυμώσει ψωμί για το μέλλον.