Βαρκούλα η νύχτα αργά προχωράει,
χωρίς τα κουπιά της στην πόλη κυλά.
Αστέρι που φέγγει τις νύχτες εσύ,
ο φίλος μου γίνε γλυκιά μουσική.

Παραμύθια κι απόψε θα πει η γιαγιά
για μάγισσες, δράκους, και κάστρα ψηλά.
Κι εσύ σωστός πρίγκιπας, στα χέρια κρατάς
σφιχτά το σπαθί σου και στέμμα φοράς.

Τ’ αστέρια γυαλίζουν διαμάντια, παλάτια,
αλήθεια και ψέμα κοινά μονοπάτια.
Φεγγάρι που βγαίνεις ακόμα λαμπρό
το δρόμο μου φέγγε για να περπατώ.

Βαρκούλα η νύχτα αργά προχωράει,
χωρίς τα κουπιά της στην πόλη κυλά.
Αστέρι που φέγγει τις νύχτες εσύ,
ο φίλος μου γίνε γλυκιά μουσική.

Παραμύθια κι απόψε θα πει ο παππούς
για μάγισσες, κάστρα, και δράκους καλούς.
Κι εσύ σαν πριγκίπισσα, ψηλή, λυγερή
φουστάνι φοράς και πέπλο μακρύ.

Τ’ αστέρια γυαλίζουν διαμάντια, παλάτια
αλήθεια και ψέμα κοινά μονοπάτια.
Φεγγάρι, που βγαίνεις ακόμα λαμπρό
το δρόμο μου φέγγε για να περπατώ.