Μες στης νυχτιάς τη σιγαλιά,
το πήρατε χαμπάρι,
απ’ τ’ ουρανού την αγκαλιά
γλίστρησε το φεγγάρι.

Ήταν μικρό και ζωηρό
και πριν να το προφτάσω,
σαν τόπι κύλησε αργυρό
και χάθηκε στο δάσος.

Χωρίς φεγγάρι σκοτεινό
κι άδειο μοιάζει το βράδυ.
Σα νότα δίχως μουσική,
τραγούδι δίχως τη φωνή,
λουλούδι χωρίς άρωμα,
παιδάκι δίχως χάδι.

Μες στης νυχτιάς τη σιγαλιά ,
το πήρατε χαμπάρι,
απ’ τ’ ουρανού την αγκαλιά
γλίστρησε το φεγγάρι.

Γι’ αυτό, αν κάπου από εκεί
τύχει να σκάσει μύτη,
πείτε του, φτάνει πια, αρκεί,
να `ρθει αμέσως σπίτι.

Χωρίς φεγγάρι σκοτεινό
κι άδειο μοιάζει το βράδυ.
Σα νότα δίχως μουσική,
τραγούδι δίχως τη φωνή,
λουλούδι χωρίς άρωμα,
παιδάκι δίχως χάδι.

Μοιάζει πουλί χωρίς ουρά,
μηλίτσα δίχως μήλα,
τρενάκι που δεν προχωρά,
δεντράκι δίχως φύλλα.

Και είναι τώρα σκοτεινό
και αδειανό το βράδυ
κι απ’ τ’ ουρανού την αγκαλιά
γλιστράει το φεγγάρι.