Μες του χωρισμού τον πόνο
ορφανή χωρίς συμπόνια
με κατάντησες να ζήσω
τα καλύτερα μου χρόνια.

Καλύτερα να μου 'δίνες
μια μαχαιριά στα στήθια,
παρά που με κατάντησες
να ζω με καρδιοχτύπια.

Το μαράζι και ο πόνος
δεν θα λείψουν από μένα
και τα μάτια μου θα είναι
αχ, για πάντα δακρυσμένα.

Καλύτερα να μου 'δίνες
μια μαχαιριά στα στήθια,
παρά που με κατάντησες
να ζω με καρδιοχτύπια.

Κουρασμένη, πονεμένη
απ' τα τόσα βάσανα μου
πως να ζήσω, πως ν' αντέξω
συμφορά μου, συμφορά μου.

Καλύτερα να μου 'δίνες
μια μαχαιριά στα στήθια,
παρά που με κατάντησες
να ζω με καρδιοχτύπια.