Πάλι ο δρόμος με ξεχνά
κι εγώ ξεχνώ εσένα
μα της καρδιάς μας τα βουνά
δεν μοιάζουν να είναι ψέμα.

Έτσι λοιπόν σ’ αντάμωσα
στης νύχτας το ταξίδι
εκεί που είναι η μοναξιά
της λύπης το σχολείο.

Με εγώ σε πότισα χαρές
κι άρωμα από λουλούδι
όλου του κόσμου τις ευχές
στις έκανα τραγούδι.

Πάλι ο δρόμος με ξεχνά
κι εγώ ζητώ εσένα
αχ, η καρδιά μου πως πονά
όταν δεν έχει εσένα.