Ξέρω πῶς γράφουνε· καλὰ θυμοῦμαι τὸ κονδύλι
τὸ χέρι πῶς τὸ πιάνει·
πῶς ἀνεβαίνει σὰν δροσιὰ καὶ σὰν φωτιὰ στὰ χείλη,
τοῦ τραγουδιοῦ ἢ ἔμπνευσις καὶ στὴν καρδιὰ βλαστάνει!
Ξέρω πῶς γράφουνε· ἀλλὰ μ’ ἐρήμαξε ἡ μοῖρα·
δὲν ἠμπορῶ μέσ’ στῆς φωτιᾶς νὰ τραγουδῶ τὸν πόνο,
καὶ πέφτει ἀπ’ τὰ χέρια μου μὲ γογγυτὸ ἡ λύρα,
καθὼς πέφτει βασίλισσα ἀπὸ μεγάλο θρόνο...
Ἄχ, τὸ ἀηδόνι πέθανε· ζῆ μόνο τὸ κορμί του·
ἴσως ἀκόμη κ’ ἡ καρδιά, ἀλλ’ ὄχι κ’ ἡ φωνή του.