Είπαν πως τ’ άστρα κούρασαν,
κι έλιωσε ο ουρανός
κι έγινε λάσπη.
Μα ένας τρελός βοριάς
τραυλίζει στα μαλλιά σου ακόμα
πνιγμένος σ’ αγκαλιές αρωμάτων.
ίσως ξυπνα Ο Θεός τ’ άστρα πάλι,
προσπαθώντας να υψώσει
το στερέωμα μέσα μας.
Γιατί βοριάς, και στερέωμα,
είναι ένας ψίθυρος ξενιτεμού
που πριν φύγει το ξενακι
ευχές του μισεμού και καλωσορίσματα,
βουβές κρατά στο ρίγος των χειλιών.