Τώρα σαν σκέφτεσαι το πριν και σαν θυμάσαι...
στο ξέφωτο του μπαλκονιού σου...
Κοιτάς το μαύρο των τοίχων και το γκρι τ’ ουρανού...
Φώτα στ’ απέναντι διαμερίσματα, άνθρωποι που
δεν προφταίνουν να φτάσουν και φεύγουν πίσω
δίχως να χαρούν προορισμό μα ούτε ταξίδι.
Όπως εσύ...
Τώρα κατάλαβες πως κάπου είχες φτάσει
μα πίστεψες πως ήτανε λάθος η διαδρομή..
τώρα κατάλαβες κι εσύ, πως τελικά μια στάση
λίγο νερό να έπινες απλά να ξεδιψάσεις
αρκούσε για να έβλεπες.. πως ήσουνα Εκεί...