Άγγελε θείε της σύντομης ζωής μου,
φως της θλιμμένης άχαρης στρωμνής μου,
της μάθησής σου η πείρα να υπερβαίνει
τη Λάουρα του Πετράρχη που είναι ξένη.

Θάψτε τους πρωτινούς κι αφήστε εμένα,
στων αιθερίων μου λογισμών τα φρένα
ή ασύλληπτον ή τίποτε, μαζί σας,
να πω την αρετή πως είναι η γη σας.

Αφού είναι, κι αν η γνώση είναι μαζί μας,
δε θέλομε άλλο δάκρυο στη ζωή μας
από τους θησαυρούς που είναι η ψυχή σας,
κι εγώ ο φτωχός ας μείνω στην αυλή σας.