Σε μια πόλη από χρόνους έχω ζήσει,
σ´ένα τοπίο, μόνο, μαγεμένο,
έχω την ίδια θάλασσα αντικρίσει
και τίποτ᾽ άλλο δε γνωρίζω ξένο.

Σε ταξίδι ατελείωτο μεθύσι,
γιαλών, πολιτειών, χωρών, πηγαίνω
μονάχα μέσα στ᾽ όνειρο και ραίνω
με ρόδα τ᾽ άπλωμά μου το παρθένο.

Κι η νοσταλγία με καταλεί να φύγω
κάποια νύχτα από τα συνηθισμένα
απ᾽ το χόρτασμα της χαράς το λίγο

στ᾽ άγνωστο να βρεθώ, να πάω στα ξένα,
θάλασσες, νέες γνώρες, άλλα κάλλη,
ν᾽αναστηθώ σε μάγα, ζωήν άλλη.