Φουσκοδεντριά ανοιξιάτικη, το κύμα σου γοργό
ξέσπασε απόψε κι έγινε το κάθε πλάσμα ορμή.
Κουφός ο πόθος δε γρικά, και δεν ακούει το λογισμό
και νιώθει μιαν ανάσταση κάθε σκεβρό κορμί.

Μα εντός μου δεν εφλόγωσαν τα νιάτα τα παλιά,
τα νιάτα των δεκάξι μου των χρόνων νοσταλγώ,
και ξεγελιέμαι πλάθοντας όνειρα ηρωικά
για μια Κολχίδα αρμενιστής για κάποια νέαν Αργώ.