Κι έφεγγαν τα μάτια Σου, Καλέ μου,
μες στη μαύρη νύχτα του Κυρίου,
κι ήτανε χυμένη στη μορφή σου
σα μιαν ηδονή του μαρτυρίου·

κι έλεγαν τα μάτια Σου, Καλέ μου,
σα για μιαν αλάθητη θυσία,
–κι όλη μας η κάμαρα, Καλέ μου,
φάνταζε βαθιά, σαν εκκλησία·

κι ήρθανε τα χέρια Σου, Καλέ μου,
τα λευκά χεράκια τα γλυκά μου,
κι έμειναν ακίνητα, Καλέ μου,
σαν πουλάκια, μέσα στα δικά μου.

Κι όλη νύχτα, τρέμοντας, Καλέ μου,
μες στο βουβαμό του μυστηρίου,
λιώναμε, κι οι δυο, σα δυο λαμπάδες,
την Αιώνια Δόξα του Κυρίου…