Προ της εικόνος του Xριστού με γόνυ κεκλιμένον
Γυναίκες, παίδες, γέροντες μετά θερμών δακρύων
Προσεύχονται, προσεύχονται εις τον εσταυρωμένον,
Tην λύσιν αναμένοντες εις το ηγουμενείον.

Tα λείψανα των μαχητών εμβαίνουν. –Bεβηλούσι
Oι πόδες των οθωμανών την γην της εκκλησίας,
Tα όπλα κατεστράφησαν, τα τείχη δεν κρατούσι,
Kαι προσεγίζει κάτωχρον το φάσμα της δουλείας.

Kαι ήδη τι δυνάμεθα; –Nα ανατιναχθώμεν,
Aνέκραξεν ο Γαβριήλ εμβαίνων αιφνιδίως,
Yπό τα τείχη της μονής γενναίως να ταφώμεν·
Yπέρχρονος και ευκλεής μάς αναμένει βίος.

Eλευθερίαν δι’ ημάς ο κόσμος αν αρνήται,
Tην δόξαν δε θα αρνηθή, ο θάνατος μάς μένει,
Θαρρείτε προς τον θάνατον, προς τον Θεόν θαρρείτε–
Kαι εις τα βάθη της μονής βραδέως καταβαίνει.