Ἡ Γλαύκη πρὸς τὴν Λάμιαν βαδίζει
Τὸ πλῆθος σχίζουσα τῶν Ἀθηναίων·
Ὁ ἥλιος, ὡς ναῦς πυρίνη, πλέων,
Λάμψεις ἀποχαιρετισμοῦ σκορπίζει.

Δὲν περιγράφω τὴν μορφὴν τῆς νέας·
Περιγραφῶν ὑπάρχει ἀπειρία,
Ἀπέκαμον τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα
Παραβαλλόμενα πρὸς τὰς ὡραίας.

Ἀφίνω νὰ τὴν πλάσῃς θαυμασίαν·
Τὸ ἄγνωστον αἱ ἀρεταὶ κοσμοῦσι,
Καὶ δι’ αὐτὸ εἰς τοὺς θεοὺς δωροῦσι
Προτερημάτων τόσην ἀφθονίαν.