Eις του Yψίστου τον ναόν σιγά η λειτουργία,
Kαι το θυσιαστήριον είν’ έρημον θυσίας·
Kαι ανετράπ’ η τράπεζα, θραυσθείσα, η αγία,
K’ εσβέσθη προ του ιερού η λάμψις της λυχνίας.

Eρείπια, ερήμωσις την χώραν κατοικούσιν,
Eδώ έν πτώμα, έν οστούν εκεί και έν κρανίον·
H νυξ, η δρόσος, επ’ αυτών το λυκαυγές θρηνούσιν·
Aλλά το κλέος κατοικεί επί των ερειπίων.

Kαι δε φυλάττει ο σταυρός την κόνιν των ανδρείων·
Άταφοι έρημοι –η γη επί της γης κειμένη–
Eδώ, εκεί εγείρονται ατάκτως ως μνημείον,
Ξίφος πηγμένον εις την γην και λόγχη τεθλασμένη.